Sinds ik studeer op de Fotoacademie heb ik al langer het idee om mijn ouders en mijn zusje te fotograferen, maar op de een of andere manier heb ik dat steeds uitgesteld. Het is al een paar keer in de wandelgangen voorbij gekomen, en het schijnt dat portretfotografie van je directe familie moeilijker & uitdagender is. Omdat het dan ‘dichtbij’ komt. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik vond het best spannend om m’n ouders te vragen om naar de studios op de Fotoacademie te komen, voor een mooi portret.
Het liefst wilde ik tegelijkertijd dat m’n zusje Charlene op dezelfde dag er zou zijn, zodat ik precies dezelfde lichtomstandigheden en dergelijke zou hebben. Zij kon helaas niet, dus besloot ik om de afspraak met m’n ouders gewoon door te laten gaan.
Bij portretfotografie in de studio is het belangrijk om van te voren goed het flitslicht in te stellen. Dit kun je doen met een pop, om te kijken hoe je lichtopstelling werkt, en wat voor effect het heeft. Maar je kunt dit natuurlijk ook doen met je model, ook zodat hij of zij alvast kan wennen om voor de camera te staan.
Voor deze serie portretten heb ik het volgende gebruikt:
– een zwarte achtergrondrol
– een Multiblitz fliters met grid – deze zorgt voor een geconcentreerde bundel licht, om op zwarte achtergrond een lichtere plek te creeeren, zodat het donkere haar van m’n ouders loskomt van de achtergrond (bij mij was dat niet nodig :P)
– een Multiblitz flitser met paraplu – dit is het hoofdlicht
– een groot wit reflectiescherm, om het gezicht van de linkerkant enigszins ‘in te vullen’ met licht.
Zie hieronder een foto van de opstelling, inclusief mijn camera op een statief, verbonden met een flitssynchronisatiekabel met de hoofdflitser. Om enige seriematigheid in de foto’s te krijgen, heb ik mijn ouders gevraagd om iets donkerblauws aan te trekken.
Toen ik op tijdens de les vertelde over deze serie, en dat ik ook nog mijn zusje wilde portretteren, zei m’n docent Peter Day, direct dat ik ook een zelfportret zou moeten maken. Dat heb ik gedaan, met behulp van mijn zusje, die de foto van mij maakte. Ik heb zo goed als mogelijk de lichtopstelling geprobeerd te kopieren, maar als je goed kijkt, zie je (helaas) wel dat het verschilt van elkaar.
Uiteraard heb ik aan mijn zusje ook gevraagd om donkerblauwe kleding te dragen, en zelf heb ik daar uiteraard ook voor gezorgd. Om een foto-serie puur visueel naar elkaar toe te trekken, is kleurgebruik – zoals achtergrond en kleding – een eenvoudig middel om dat voor elkaar te krijgen.
