In het eerste jaar van de Fotoacademie, moet je ook een zelfportret maken, niet geheel verrassend met de naam “Zelfportret 1”. Hierbij moet je “fotografisch” proberen te denken, en dat een foto waar je herkenbaar in beeld bent niet voldoende is. Je moet echt iets van jezelf vertellen, naast dat het licht en de compositie goed moeten zijn uiteraard. De foto moet in zwart wit gemaakt worden.
Voor deze foto heb ik volgens mij redelijk lang nagedacht, maar ik kwam maar niet op goede ideeen. Totdat ik tijdens een training Brazilian Jiu Jitsu tijdens een rondje sparren mijn enkel blesseerde door een zogenaamde ‘heel hook’, een enkelklem waarbij m’n enkel een subtiel en zacht geluid maakte alsof je een worteltje hoort knappen…
Anyway, gefrustreerd – omdat ik wist dat dit een lange tijd herstellen zou betekenen – ging ik naar de kleedkamer in de gemeentelijke sporthal De Dreef in Utrecht. Daar koelde ik mijn enkel onder de kraan en zat enorm te balen. Ik bedacht me dat dit voor mij emotionele moment, een goede situatie zou zijn om een foto van mezelf te maken.
Dat deed ik dan ook, met de iPhone app Hipstamatic. Tijdens de halfjaarlijkse beoordeling vond de commissie dit een van de sterkste foto’s van al mijn opdrachten samen. Waarschijnlijk omdat er emotie, gevoel in zat, ‘ondanks’ dat ik niet helemaal in beeld ben…misschien juíst daarom, in combinatie met de onscherpte…